Dżungla

Kieł

Ogromne tereny porośnięte bujną roślinnością. Rzadkie okazy owadów, roślin i zwierząt. Powietrze w dżungli jest niesamowicie wilgotne, z góry zwisając liany i gdzie nie gdzie można wypatrzyć węża. Grube korzenie drzew przecinają glebę co kawałek. Nieba niemalże nie można ujrzeć, ponieważ zasłania widok na nie parasol, który tworzą korony drzew. Słychać śpiew egzotycznych ptaków...jest tu wiele rzek i bagien w, które można łatwo wpaść i już nigdy nie ujrzeć światła dziennego.

Charlotte

Charlotte omijała coraz to dłuższe, grubsze, a co za tym idzie wytrzymalsze liany. Torowała sobie pomiędzy nimi drogę, delikatnie je odpychając. Było tu dosyć ciemno, a powietrze przesycone było wilgocią. Do tego ten szemrający wietrzyk... Zatrzymała się, wciągając tlen w płuca. Idealnie. Usiadła pomiędzy rozdwojonymi korzeniami, przymykając oczy. Jej uszy nie wyłapywały, ani jednego szmeru. Była sama, samiuteńka. Zaczęła nucić pod nosem, jakąś piękną melodię. Jej głos był miękki, delikatny, tajemniczy... Wokal dziewczyny roznosił się po okolicy, pieszcząc uszy każdego stworzenia.

Kieł

Spacerował pomiędzy drzewami ciesząc się pobytem w lesie,a raczej w dżungli.
Nagle usłyszał piękną melodię której nie mógł się oprzeć.
Coś kazało mu iść w tamtą stronę,lecz rozsądek mówił aby nie iść.
Lecz Kieł i tak zrobił po swojemu.Pobiegł w stronę melodii.
Szedł tak przez zarośla aż było za późno.Zobaczył kobietę,ona z pewnością także go widziała w końcu stał przed nią.
-Ceádmil - zawołał Kieł.Gdzieś już widział tą dziewczynę...

Charlotte

Nuciła dalej, zamykając oczy. Zupełnie zapomniała o tym by czuwać. Jej umysł odpłynął, jedynie śpiew wypełniał jej głowę. Zapominała o świecie, oddając się wspomnieniom, niczym kwiat poddający się naporowi wiatru; ulegający mu, kołyszący się raz lekko, a raz gwałtownie, wręcz szarpiący się. Kiedy nagle śpiew przeciął czyiś głos. Melodia zamarła w jej gardle, a ona otworzyła oczy, wpatrując się w Nimfa. Skrzywiła się jedynie na to przedziwne słowo.
- Wybacz, nie znam tego języka.

Narrander

- Narrander wita!!! - Krzyknął wbiegając do tego lasu. Wlazł na drzewo i siedział tam przez chwilę. - Ptaki! Uciekajcie! - Płoszył wszystkich mieszkańców tego drzewa, a następnie zwrócił się do osób na dole. - Cześć!!! Kim jesteście?

Charlotte

Nagle tę monotonną ciszę, która powstała tuż po jej krótkiej, ale jakże znaczącej wypowiedzi, przerwał czyiś wrzask. Dziecięcy krzyk przedzierał się przez las niczym nieznośny ryk. Wzdrygnęła się, kiedy tylko ujrzała chłopczyka. Małego, czarnowłosego, czerwonookiego dzieciaka.
- Z pewnością kimś, kto nie lubi, jak jakiś dzieciak drze mu się do ucha. - Powiedziała zimno, zwracając się do malucha. Nigdy nie potrafiła zajmować się dziećmi, ale co z tego...? I tak nie często je spotykała.

Kieł

Odwrócił wzrok od źródła zainteresowania na małego i nieco wkurzającego już powitaniem dzieciaka.A wracając do rozmowy to widocznie Kieł zmuszony jest do wyjąkiwania słów Dh'oine.
-Witaj. - Powiedział.Kilka słów już Kieł się nauczył,choć i tak Starsza Mowa była mu bliższa.

Charlotte

Zwróciła swój wzrok ku Kłowi, kiedy to raczył odezwać się w zwykłym języku. Prychnęła jadowicie, wbijając w niego pusty wzrok.
~ 'A do jakiegoś bachora to gada normalnie.' ~ Pomyślała z niesmakiem. To, że jest dorosła nie znaczy, że pochodzi z czasów tego dziwnego języka! Podniosła się lekko i odwróciła się w stronę kolejnych lian. Trzeba ulotnić się z tego miejsca, niekoniecznie z lasu.

Kieł

Mina mu trochę zrzedła gdy zauważył niesmak dziewczyny do niego.Musi coś wymyślić aby zaimponować przed ludźmi.Aby go przyjęli do środowiska tylko jak ?
Może nauczy lub wkuje cały język Dh'oine na pamięć ? Trochę ciężko będzie ale trzeba spróbować.Tylko jakiegoś nauczyciela musi znaleźć..
-Va faill. - pożegnał się widząc że dziewczyna wstaje i szykuje się do odejścia.
A następnie przeniósł wzrok na chłopaka.Już drugi raz popsuł mu szyki.
Znowu ze znajomości nici.No cóż.Nauczy się ich języka lepiej i znowu spróbuje.
Podniósł się jeśli w ogóle siedział,Rozejrzał dookoła.Spojrzał jeszcze na dziewczynę.Opuścił głowę,odwrócił się i zaczął iść powolnym krokiem.

Narrander

Narrander powiedział "cześć" i uciekł z tego miejsca. Myślał o tym, kogo jeszcze mógł odwiedzić. - Wlazł kotek na płotek!!! - Wrzeszczał podczas swojej drogi.

Charlotte

Kątem oka obserwowała jednak dwoje ludzi. Kim był mały? Char podczas kiedy maluch darł się, zauważyła, iż ma niezwykle długie kły. No jasne, mały wampirek. Kieł zaś wyglądał na nimfa, zważywszy na jego uszy. Czyli byli z tej samej rasy. Nagle zatrzymała się. Zapach wampira powoli znikał, a kroki Kła były słyszalne. Kolejny hałaśliwy facet, tak?
~ ''Skoro młodego już tu nie ma...'' ~ Wzruszyła ramionami i odwróciła się na pięcie. Cóż, mężczyzna nie musiał odchodzić, aczkolwiek jego nieznajomość normalnego języka była niezwykle irytująca. Odprowadzała go ciekawskim spojrzeniem, zastanawiając się, czy rzeczywiście ją tu pozostawi.

Kieł

Podniósł jeszcze opuszczoną głowę patrząc na młodego,który zakłócał ciszę leśną.
Pewnikiem już wszystkie zwierzęta pouciekały spłoszone ,,piosenką'' Narrandera.
Już miał zniknąć w wielkim krzewie,lecz po karku pełzało mu coś.Zatrzymał się.
Oczywiście Kłowi było aż za bardzo znane to uczucie.
Kobieta ta go obserwowała.

Charlotte

Zupełnie niespodziewanie cel jej obserwacji zatrzymał się. Oh, tak. Czyżby zapomniała o niezwykłej umiejętności patrzenia za siebie? Zorientowała się, że mężczyzna domyślił się, że go obserwuje, nie była głupia.
- Zapomniałeś czegoś? - Zapytała, mając nadzieję, że ją jakoś zrozumie. W jej głosie pobrzmiewała nutka sarkazmu, trudna do wyłapania. Zmrużyła oczy, patrząc na niego wręcz uwodzicielsko. Oczywiście, nie panowała nad tym odruchem. Sama w życiu nie zachowałaby się w stosunku do płci przeciwnej! Jeszcze adoratorów jej brakuje, no, rzeczywiście...

Kieł

Jaki adorator ?! Za kogo tu mnie masz?! ;p

Kobieta pewnie oburzy się na niego bardziej,ale co robić gdy w języku Dh'oine Kieł mówić zbytnio nie umie ?
-N'te dice'en. Sh'aente, va. - Odpowiedział odwracając się.Nie patrząc na nią oparł się plecami o drzewo wyczekując czegoś.

Charlotte

Za przykład mężczyzny, którego można uwieść? >D

Pokręciła przecząco głową, pokazując, że nie rozumie. I jak tu się z takim dogadać? Nic nie wyjdzie z tej rozmowy, nic nie sprawi, że przez jej głowę przejdzie jakaś pozytywna myśl o nim. Bo jak, skoro nigdy nie dowie się co lubi, a czego nie? Jaki jest, jak się odzywa do niej? Ano nijak.
- Nic nie rozumiem. Ty także nic nie rozumiesz, prawda? Zabawne, że w ogóle coś do ciebie mówię.