Oaza

Roxanne

- We! [czyt. łiii!] - Zawołała, patrząc w stronę terenów swego Klanu.
- A ty wiesz, gdzie to jest? - Spytała, mierząc go ubawionym spojrzeniem. Zapomniała o złej pani, co pono zła nie była, bo mogła polatać! Chwila... Nie zapomniała!
- A co z nią? Mówiłeś, że cierpi. Anioły pomagają cierpiącym, prawda? - Spytała całkiem poważnie. W duchu liczyła na to, że złej pani przejdzie, ale zaprzeczała sama sobie.
- Może coś powinniśmy zrobić? - Zaproponowała, rezygnując przynajmniej na chwilę ze swych planów.

Rafael

- Myślę, że razem coś zdziałamy...- powiedział, zamyślając się. Po chwili jednak uśmiechnął się iście anielsko i wyciągnął rękę po jej żelki. Wsadził dłoń do torebki i długo mieszał, przebierał, aż wydobył swój ulubiony, arbuzowy smak.
- Może podzielimy się też z Shinrą?- zapytał, oddając małej torebkę z żelkami. Wyciągnął ku niej dłoń.

Roxanne

- Pewnie! Słodycze zawsze działają! - Zawołała podskakując radośnie i kujawiaczkiem (przynajmniej swego rodzaju) popędziła w oazę. Była duża.
- Rozkosz! Ona może być wszędzie! - Zawołała, a głos jej poniósł się miedzy palmami, które rosły wyjątkowo gęsto. Żelki podskakiwały, unosiły się nad torbą, a po chwili wpadały do niej z szelestem. Wypatrywała złej-dobrej pani.

Rafael

- Musimy ją zatem znaleźć. Miejmy nadzieję, że będzie chciałą nam się ujawnić- powiedział i wzbił się lekko w powietrze. Majestatycznie rozprostowane skrzydła załopotały nad głową Roxanne, gdy anioł wyciągnął ku niej ręce. Zachęcał, jednak by z nim polecieć, musiała wyrazić zgodę.

Roxanne

Polecieć? Dobra! Chwyciła ręce Aniołka i czekała, aż poleci. Musiało być to fajne dla niego, więc co to będzie dla niej! Frajda przez wielkie... (A... B... C...) ...F!
- Jak ona ma w ogóle na imię? Kogo mam wołać? - Spytała, już wypatrując znajomego kształtu złej-dobrej pani, co jej okrutnie bluzkę ulubioną, bezbronną podziurawiła.

Rafael

- Shinra. Tak ma na imię- odpowiedział i wzbił się wyżej. Nie pod same chmury, przecież musieli coś widzieć. Było to ledwie dwa metry nad ziemią, by nie uderzać o szczyty palm daktylowych, jednak Frajda, owszem, być musiała.
Żelki wraz z zaklętą mocą przyjemności w paczce Roxanne przestały podskakiwać, gdy oboje sunęli miękko przez przejrzyste powietrze. Nie czuć było żadnych skrętów, drgań, podskoków. Anioł po prostu sunął po bezkresie.

Roxanne

- WEEEE! - Zawołała, wpatrując złej pani.
- Shinra! Shiiiiinra! SHINRA, GDZIE JESTEŚ?! - Wołała, nie spuszczając wzroku z oazy.
- Myślisz, że sama wyjdzie? - Spytała, odwracając lekko głowę. Żelki nęciły, lecz ona wiedziała, że nie powinna. To dla Shinry, a ona jak zje jeden, to zaraz wtranżoli całą resztę. Odwróciła głowę i wypatrywała jej ciągle i ciągle i ciągle...

Soebi Gaabano-Silence

A ona? Miękkim, sprężystym krokiem kroczyła prędko, niby w pośpiechu, przez oazę, obserwując wszystko uważnym, zimnym i oschłym spojrzeniem. Anioł i nędzny szczeniak szukali jej, choć zapewne nie zdawali sobie sprawy z tego, jakie przyniesie to konsekwencje. Nie myślała o ukrywaniu się i kuleniu przy jakimś drzewie. Przystanęła, odwróciła się, a po chwili wspięła na pobliską palmę, wijąc się po niej niczym cień. Zobaczyła ich, oni ją, a ona nawet się nie ukrywała. Nie była tchórzem. Zeskoczyła,wylądowała miękko na piasku i wypatrywała ich. Ale kim ona w końcu jest? Na pewno Aniołem? A raczej Upadłym? Może czas stać się czymś innym? Może to coś, czym ona jest, nie jest tym, za co ona je bierze? Może nie jest tym, czym myśli, że jest? Musi być inna... Przecież nie jest Zwierzołakiem... A jaka jest w sumie jej prawdziwa postać? Zamknęła oczy...
- Seabi... - Słyszała ciepły głos... Tak ma na prawdę na imię? Otworzyła oczy... Więc to tym zawsze była... A może i nie? Kto by to wiedział... Ona może być wszystkim... Właśnie... Wszystkim... Więc czym jest? Może nie warto zmieniać swym postaci i udawać wiecznie czegoś, czym się nie jest? Musi zakończyć te bezsensowne przebieranki... Tylko kto jej ich zabroni? Przecież nie powstrzyma się przed jakąś pomocą ze strony swych umiejętności... Odwróciła się, by odejść z tego miejsca... I odeszła. Zwyczajnie. Powolnym krokiem zbliżała się ku dolinom. Zniknęła wśród śpiewów wiatru i milionów ziarenek piasku, który mógłby przecież być nią... Gdyby tylko chciała...

Rafael

//Znikam z forum na kilka dni, a Ty mi tu takie coś? xD

Rafael w końcu dostrzegł swoją poprzednią rozmówczynię. Obniżył lot, jednak widząc, że tamta odchodzi, ignorując ich, wylądował miękko, jak gdyby Roxanne ani na chwilę nie zmieniała wysokości. Nie było tego czuć w objęciach anioła. Jego skrzydła tłumiły najmniejsze drgnięcie, mięśnie prężnie pracowały, nie wywołując jednak żadnego ruchu harmonicznego w jego ciele- nic nie zakłócało dynamiki lotu. Anioł sunął po niebie, jak gdyby nie działały na niego żadne siły oporu. Bo kto lub co ośmieliłoby się stawić opór posłańcowi Boga Jahwe?
Wylądował i przygarbił się. Poczuł uderzenie niemiłego uczucia zagubienia. Kiedy zerknął na miejsce, skąd odeszła Shinra, poczuł tylko bezdenną pustkę.
- Roxanne, chodźmy stąd. Oprowadzisz mnie po krainie, hmm?- zapytał jej cichym szeptem. Wkrótce zacznie się tu burza piaskowa, a poza tym anioł poczuł, że zniszczył szansę na ocalenie anielicy. Znów pozwolił komuś umrzeć.

Psibiani Kollone-Beabilli

Depcząc piach, (na pustyni śniegu nie ma ^^) pędziła przed siebie. Musiała biec szybciej! Co to za efekty były?! Nie tak się biega! Nie tak! Musi biec szybciej! Nie może zwalniać! Nie może! Wtem przed nią pojawiła się tęcza. Czy to może fryz tej małej był? Zaraz na nią wpadnie! Zaraz się zderzą! Nie! Wylądowała bokiem na dwóch nogach i odbiła się od zgiętych kolan. Nogi razem... Plecy jej znalazły się nad głową małej. Ręce ciągną... Spadła na nogi i kucnęła na ziemi, dysząc ciężko.
- Prze... Przepraszam... - Wydusiła z siebie, podnosząc się i pomachując ogonem. No! Wreszcie jej wyszło! Myślała, że zgniecie tą małą. Dopiero teraz zobaczyła Anioła. Ojoj... Dorośli są sztywni i zaraz pewnie i ten narobi hałasu o byle co. A ona nic nie zrobiła. Zerknęła na małą o tęczowej fryzurze.
- Hej, jak się zwiesz? - Spytała, machając ogonem. Zastrzygła uchem, zastanawiając się, czy Anioł da jej ochrzan.

Roxanne

- AAA!!! - Wydarła się nieźle nastraszona. Spojrzała na nastolatkę, która przed chwilą wykonała nad nią... salto bokiem!
- Łiii! Ale fajowo!!! Jak to zrobiłaś? Nauczysz mnie? A trudno? A fajnie tak? - Zalewała nastolatkę pytaniami. Zerknęła na Rozkosz, który najwyraźniej nie zauważył skoku, który wykonała Zwierzo-latka.
- EJ! Ja jestem Roxanne, a ty? - Spytała nadal zdziwiona.