Słoneczne Morze

Kagami

Na pierwszym planie widać morze z przejrzystą wodą, potem śnieżnobiały, nagrzany słońcem, miękki piach. W nocy jak i za dnia wszystko pięknie odbija się na tafli morza. Można tu przyjść aby odpocząć, pobyć ze samym sobą lub nawet się wykrzyczeć. Nie ma tu żadnych przeszkód. W niektórych miejscach są niskie drzewa o jasnozielonych liściach oraz długie, świeżo zielone trawy...
____________________________

Kagami przyszła w to miejsce kiedy na niebie widać było już tylko księżyc i gwiazdy. Szła brzegiem z butami w ręce. Oczy miała zamknięte a wiatr bawił się jej prostymi włosami. W drugiej ręce trzymała czerwoną różę. Za nią stąpała zgrabna, czarna kocica.

Soebi Gaabano-Silence

Ech. Po jakie licho zapuszczała się w te strony? Mogła przecież zostać w swojej chacie i lenić się cały dzień, lub spać. Ale nie! Jakieś przeczucie kazało jej tu iść? Nie. Ona nie ma przeczuć. Szła, ale nie wiedziała czemu. Blada, szczupła dziewczyna o długich, blond włosach zawitała w tej okolicy. Biała suknia delikatnie falowała na wietrze. Anielica usiadła usiadła na brzegu i wpatrywała się w fale.
-
Kazesasou kokage ni utsubusete naiteru
Mi mo shiranu watashi wo
Watashi ga miteita
Yuku hito no shirabe wo
Kanaderu GITAARA
Konu hito no nageki ni hoshi ga ochite

Yukanaide, donna ni sakende mo
ORENJI no hanabira shizuka ni
Yureru dake
Yawarakana hitai ni nokosareta
Te no hira no kioku haruka
Tokoshie no sayonara tsuma hiku

Yasashii te ni sugaru
Kodomo no kokoro wo
Moesakaru kuruma ha furiharai susumu
Yuku hito no nageki wo
Kanadete GITAARA
Mune no ito hageshiku kakinarashite

Aa kanashimi ni somaranai shirosa de
ORENJI no hanabira
Yureteta natsu no kage ni
Yawarakana hitai wo nakushite mo
Akaku someta suna haruka koete yuku
Sayonara no RIZUMU

Omoide wo yakitsukushite susumu daichi ni
Natsukashiku me fuite yuku
Mono ga aru no

Akatsuki no kuruma wo miokutte
ORENJI no hanabira
Yureteru ima mo dokoka
Itsuka mita yasurakana yoake wo
Mou ichido te ni suru made
Kesanaide tomoshibi
Kuruma wa mawaru yo - Zaśpiewała pieśń, którą znała z dzieciństwa. Pokręciła głową i odrzuciła wspomnienia. Nawet nikogo tu nie zauważyła.

Anqueli

Dziewczyna o rudobrązowych włosach, weszła na plażę. Kiedy zauważyła że stoi na piasku, ściągnęła buty. Rozłożyła skrzydła, chłodny wiatr, przelatywał między piórkami na skrzydłach Anqueli, było to bardzo orzeźwiające uczucie.

Kagami

Za to Kagami identycznie. Nawet nie usłyszała, że ktoś tu przyszedł. Nawet nie wyczuła tego choć miała bardzo dobry słuch i węch. Ona szła zamyślona wsłuchując się w mowę wiatru. Nagle stanęła a kotka zasyczała. Kagami spojrzała na nią z góry. - Cicho... Wszystko jest dobrze. O co chodzi? - Zapytała dziewczęcym głosem idąc za wzrokiem zwierzaka. I zauważyła postać w białej sukni, pierwszą istotę ludzką, którą widziała w tej krainie.

Anqueli

Valentine postała jeszcze chwilkę w miejscu i popatrzała na morze. Po chwili ruszyła, dopiero teraz można było dostrzec małego zwierzaka, co pędzi za Anqueli. Była to fretka. Anq usiadła tuż przy brzegu morza, zanurzając nogi w chłodnej wodzie.

Soebi Gaabano-Silence

Wampiry... Anioły... ANIOŁY?! Małe istotki, które szukają wszędzie idealnego świata, życia jak z bajki, w którym nie ma bólu, zawodów i cierpień, Oj się to dziecko przeliczy... i to bardzo. Shinra poprawiła włosy wsadzając kosmyk za ucho. Podniosła się i strzepała piach z sukni. Weszła na drzewo i starała się wszystko obserwować. Nie lubiła towarzystwa więcej niż dwóch osób, ale Anioł? Tego nie przeboleje.

Kagami

Spojrzała na drugą osóbkę, która zjawiła się w tym miejscu. Potem znowu na kobietę w białej sukni. Te dwie istoty były jednocześnie podobne, ale całkowite inne. Tak jak bliźniaczki dwujajowe ale jednocześnie z innych rodzin. Miały w sobie niewidoczną cechę, która była identyczna, lecz inna. Nie dało się tego wyjaśnić. Przeszła na suchy, biały piach i usiadła w siadzie skrzyżnym, a kotka usiadła na nodze.

Soebi Gaabano-Silence

Doskwierała jej samotność. Lata wędrówki? Nie. Dni ciszy. Wystarczy kilka dni bez kontaktu i inną rozumną istotą, by poczuć samotność. Zamknęła oczy. Znów niesiona tęsknotą otworzyła usta w niemym geście.
- Kazesasou kokage ni utsubusete naiteru
Mi mo shiranu watashi wo
Watashi ga miteita
Yuku hito no shirabe wo
Kanaderu GITAARA
Konu hito no nageki ni hoshi ga ochite

Yukanaide, donna ni sakende mo
ORENJI no hanabira shizuka ni
Yureru dake
Yawarakana hitai ni nokosareta
Te no hira no kioku haruka
Tokoshie no sayonara tsuma hiku

Yasashii te ni sugaru
Kodomo no kokoro wo
Moesakaru kuruma ha furiharai susumu
Yuku hito no nageki wo
Kanadete GITAARA
Mune no ito hageshiku kakinarashite

Aa kanashimi ni somaranai shirosa de
ORENJI no hanabira
Yureteta natsu no kage ni
Yawarakana hitai wo nakushite mo
Akaku someta suna haruka koete yuku
Sayonara no RIZUMU

Omoide wo yakitsukushite susumu daichi ni
Natsukashiku me fuite yuku
Mono ga aru no

Akatsuki no kuruma wo miokutte
ORENJI no hanabira
Yureteru ima mo dokoka
Itsuka mita yasurakana yoake wo
Mou ichido te ni suru made
Kesanaide tomoshibi
Kuruma wa mawaru yo - Skończyła. Tliła się jeszcze w niej ta maleńka część, która należała do marnej istoty, która kiedyś sama była. Nie pozwoliła sobie na to. Nie będzie szukała czegoś, czego nie ma. Zamilkła i zeskoczyła z drzewa. Usiadła przy brzegu i wsadziła kolana pod brodę.

Anqueli

Anqueli ostrożnie położyła się na plecach. Patrzała na gwiazdy, tyle mówiły, lecz równocześnie milczały. Teraz Anq powoli zaczęła sobie przypominać różne chwilę z dzieciństwa. Pamiętała jak próbowała złapać gwiazdy w ręke, lub jak myślała że gwiazdy to małe lampki które można wyłączyć i włączyć.

Soebi Gaabano-Silence

Zostawiła w spokoju skrawek sukni, który przed chwilą trzymała. Podniosła się i zbliżyła do wampirzycy. Z Aniołem wolała kontaktów unikać. Przygryzła lekko dolną wargę.
- Watashi wa Shinra. - Powiedziała patrząc w dal. Delikatnie musnęła dłonią piasek, który był ciepły. Mimo to czuła nadchodzącą jesień. Czekała na jej reakcję i nie spuszczała wzroku z wody.

Kagami

Otworzyła oczy gdy usłyszała, że ktoś się zbliżył. - Dobry wieczór, a raczej noc. - Odpowiedziała z delikatnym uśmiechem. - Miło mi Cię poznać Shinro. Jestem Kagami. - Powiedziała znowu powolnie przymykając powieki. Prawą rękę położyła na głowie kotki i zaczęła drapać ją za uchem... Po plaży niosło się cichutkie mruczenie.

Dobranoc ! ^^

Soebi Gaabano-Silence

No cóż. Najwyraźniej nikt nie chciał mówić po obco-języcznemu (xD), a ona nie miała siły na spory. Nawet ich nie chciała. Wampir. Wyciągnęła rękę przed siebie i złapała czerwony liść, który przyniósł tu wiatr. Nie miała tematów do rozmowy. O śmierci? Krwi? O niej? Strata czasu. Położyła się i wsadziła dłonie pod głowę. Czekała aż ktoś coś powie.

Kagami

Za to Kagami nuciła w głowie piosenkę i kiwała do jej rytmu głową. Spokojnie i z pewnego rodzaju gracją... Jej kot zdawał się jakby ją słyszeć, ponieważ jego ogon poruszał się podobnie. - Jak długo tu jesteś? - Zapytała w końcu co przerwało ciszę. Pytanie było kierowane może do Shinry, może do Anioła... Nie wiadomo. Zależy kto odpowie.

Anqueli

Anqueli cały czas siedziała trochę z boku i słuchała co one mówią. Nie rozumiała wszystkiego, lecz większość - Parę dni... - mruknęła pod nosem. Mówiła to do niej, czy do siebie? Zależało od tego czy ona to usłyszy czy nie.

Kagami

-Mhm... - Tylko to odpowiedziała, jeśli można to było nazwać odpowiedzią... Kiwnęła przy tym głową do przodu nie wychodząc z rytmu nuconej w głowie przez siebie piosenki. Tylko kocica otworzyła oczy i badawczym wzrokiem przyglądała się Anqueli. A raczej temu co na niej siedziało. Tak, dla kotki to było per "coś" XD