Dom i pusta stajnia i legowiska...?

Abbadon

Dość ładny dom. W środku jest zwyczajnie,dosyć skromnie i przytulnie.Ale w piwnicy,która jest doskonale przykryta jest mnóstwo broni.Miecze,sztylety,tarcze,zbroje,bronie palne,i uzbrojenie na różne zwierzęta. Cóż,koło domu jest pusta stajnia,czemu? Abbadon uwielbia zwierzęta,w szczególności konie,zawsze potrafił je oswajać i się dogadywać,dlatego też są i legowiska.

Wszedł,trzymając ręce w dżinsach.Wychodziła na to,że musiał tu się zatrzymać na dłużej. Rozłożył swe czarne skrzydła z metalowymi końcami.Mimo wszystko ich nie stracił. Rozejrzał się uważnie po domu. Zimne oczy przewiercały wszystko na wylot. Podszedł do swojej piwnicy.Wyciągnął z niej, dwa długie,smukłe miecze,i przełożył sobie przez plecy. Dwie bronie palne,które ukrył pod koszulką. Pod koszule i bluzę,założył tunikę. Spodnie ubrał z grubszej skóry. Jeszcze raz rozejrzał się po domu zimnymi oczami.Wyszczerzył do siebie zęby. Zamknął i dokładnie,przykrył piwnicę.Wyszedł na spotkanie z nowym terenem,światem,miastem...

Soebi Gaabano-Silence

Niesiona nowym zapachem i miejscem trafiła w te strony. Ogon jej tnąc powietrze krążył we wszystkich kierunkach, a jej czujny wzrok mierzył dokładnie to miejsce spod potarganej grzywki. Weszła do chaty i zobaczyła nowego.
- Ave. Ty jesteś...? - Zapytała nie zwracając uwagi na to, że weszła do jego domostwa bez pukania. Czekała na jego odpowiedź tnąc powietrze ogonem.

Abbadon

Uniósł głową słysząc kroki.
-Abbadon,gołąbeczko,a ty?-cóż,zawsze był odrobinę wredny i zimny.
Oparł się o próg domu. Popatrzył się na nią zimno.

Soebi Gaabano-Silence

- Shinra. Nie nazywaj mnie tak, gołąbeczku. - Powiedziała zimno. Chciała sprawdzić możliwości swego klanu. Zamachała powolnie ogonem i rozdzieliła go na troje. Machała nimi, a po chwili zjednała ze sobą. Był jeden.
- Kogoś mi przypominasz... - Powiedziała patrząc na niego uważnie.

Abbadon

-Jak sobie chcesz...nie wiem kogo ci mogę przypominać-powiedział swoim głęboki,lekko zachrypniętym głosem,lecz zimnym.
Spojrzał się na jej ogon. Rzadkie ale przyjemnie się walczy.E,nie wolno,skarcił sam siebie.
Lepiej na samym początku,sobie wrogów nie robić.

Soebi Gaabano-Silence

- Wiem, że nie wiesz. Nawet ja sobie nie przypominam. Po prostu wyglądasz znajomo. - Wyjaśniła obojętnie. Zamachała ogonem i dopiero teraz zorientowała się, że wznosi tumany kurzu, który opada powolnie na podłogę. Przestała machać.
- Mogę wiedzieć, czemu mi się tak przyglądasz? - Powiedziała zorientowawszy się, że zerka na jej ogon.

Abbadon

Potrząsnął głową.
-Od tak,bez powodu-powiedział zimno.
Czy naprawdę potrafi się zaprzyjaźnić tylko ze zwierzętami. Nie wiedział,i nie obchodziło go to.Spojrzał się na kurz.Trzeba będzie tu posprzątać,gdyby doszło z kimś tutaj do walki...beznadziejne położenie.Trzeba będzie trochę pozmieniać.

Soebi Gaabano-Silence

Westchnęła ciężko.
- Słuchaj, jesteśmy w jednym klanie i jesteśmy na siebie skazani pobratymstwem, więc przebolejmy to. Nie lubisz mnie, ja ciebie też, widzę, że specjalnie pokojowo nastawiony nie jesteś. Widzę to spojrzenie, które żąda wojaczki i krwi, ale okażmy chociaż trochę rozumu i nie rozpętujmy wojny domowej. - Powiedziała widząc, że chce on walczyć, choć stara się to jeszcze ukryć. A cóż ona o tym wie? Wszystko. Lata tułaczki po świecie, żywienie się marnymi istotkami i ta nienawiść z ich strony. Chciała z nimi walczyć, oni z nią, a ona doskonale pamięta to spojrzenie, które żądne jest mordu. Żałowała, że ich nie wytępiła. Nie tkwiłaby w tej klatce, jaką jest miasto z kilkunastoma zaledwie mieszkańcami. Z rozmyślań wyrwała ją świadomość, że z nim rozmawia.
- Zgoda? - Zapytała.

Abbadon

-Zgoda-cóż o walce z nią nie myślał,jednak jak już to powiedziała.
Westchnął.
-W takim razie trzeba coś ci pokazać-powiedział,cóż była w klanie do którego należał,więc gdyby trzeba było się przed wrogami bronić...
Poszedł,przed siebie,w głąb domu. Zza pleców wyjął swój ulubiony długi miecz. Potępienie anioła,długi,smukły piękny i twardy miecz. Uniósł go trochę wyżej.Odbijał światło słoneczne,z korzyścią dla właściciele,był jak lustro. Mógł się wbić pod żebra,albo przebić serce. Złamać się go nie dało,lecz bez opieki,mógł zardzewieć. Tym mieczem przeciął,jeden z obrazów,pod obrazem był niewielki kwadracik,Abbadon wystukał kod,po chwili ukazała się jego piwnica.A w piwnicy,pełno najróżniejszej broni,zbrój i tarcz.
-Na wypadek-wymruczał.

Soebi Gaabano-Silence

- ...Gdyby... - Powiedziała, ale nie dokończyła. Rozumiała doskonale, ale nic wielkiego w tym nie widziała. Kiwnęła tylko głową, a potem stwierdziła, że nic więcej zrobić nie może.
- Bywaj. - Rzekła odchodząc z tego miejsca. Opuściła tereny swojego klanu.

Abbadon

Skinął jej głową,wreszcie sam. Rozluźnił spięte mięśnie.
Trzeba się zabrać za sprzątanie,pomyślał.
Najpierw odkurzył dokładnie cały dom,następnie poprzestawiał meble. Wzmocnił to co się dało,i czym się dało. W końcu skończyła.Przeciągnął się. Czas na ćwiczenia.
To po kolei,pomyślał.
Wpierw trzydzieści pompek,później dwadzieścia przysiadów,10 minut biegu sprintem.Trzydzieści sześć okrążeń wokół domu.
Okej,taka rozgrzewka wystarczy,pomyślał i wyszedł.